فروشگاه آوا فایل

پیش از سال 1852 میلادی که ماهیت قارچی گلسنگها شناسایی شد، گلسنگها به عنوان یک رده هم پایه اما مجزا از خزه‏ها و جگرواشها در شاخه بریوفیتا طبقه بندی می‏شدند. آنچه که بعنوان گلسنگ شناخته میشود میتواند مجموعه ای از چند سلول منفرد فیکوبیونت. متصل به بخش قارچی تا ریسه هایی از فیکوبیونت در ارتباط با بخش قارچی باشد. در حالت اخیر، گلسنگ شباهت چندانی به اجزای تشکیل دهنده خود ندارد. به دلیل درجات متفاوت گلسنگی شدن، تعریف جامعی از روابط بین اجزای آن وجود ندارد. بر اساس برخی منابع، گلسنگها دارای نوعی همزیستی متحد بین یک بخش قارچی که عموما از آسکومیست ها هستند و یک یا چند بخش جلبکی هستند. برخی دیگر از دانشمندان نیز گلسنگ ها را نوعی زندگی انگلی کنترل شده میدانند چرا که در آن بخش قارچی مزایای بیشتری را در اختیار میگیرد و بخش جلبکی نسبت به شرایط زندگی آزاد، در فرم گلسنگی رشد کمتری دارد (پیرسون 1995، پروینز 2000، پارکر و پارکر 2004، ناش 2008). 

زیستگاه

گسترش جهانی گلسنگها از تمامی گیاهان بیشتر است و تقریبا در تمامی اکوسیستم های خاکی یافت می‏شوند، اما در بیومهای جنگلی نیم کره شمالی زمین و کوههای مرتفع فراوان هستند. این موجودات مقاوم به سرما بوده و در برابر خشکی مقاومت دارند. لذا از اجزای بسیار مهم و سازش پذیر با اکوسیستم های توندرا، قطب ها، کوهستانها و صحراها می‏باشند. همچنین برخی از آنها در اطراف شهرها یا صنایع که مشکل آلودگی هوا وجود دارد مشاهده می‏شوند  (پروینز 2000، پارکر و پارکر 2004، ناش 2008).          

فیزیولوژی و مورفولوژی    

یک گلسنگ وقتی شکل می‏گیرد که یک یا چند بخش فتوسنتزی جلبکی (فیکوبیونت) از گروه کلروفیتا یا سیانوفیتا با نوعی قارچ ( مایکوبیونت) به ویژه از گروه آسکومیست‏ها برای تولید گیاهی با ظاهر کاملا متفاوت، ترکیب شوند. اگرچه ماهیت دوگانه گلسنگ ها بیشتر شناخته شده است اما گلسنگ هایی با ترکیب سه یا چندین همزیست نیز وجود دارند. این ماهیت آنگونه است که در برخی منابع گلسنگ ها را بعنوان یک موجود یگانه می شناسند و در برخی دیگر ماهیت آنها در سه سلسله مجزا قرار داده میشوند. اما به هرحال گلسنگ ها از دیدگاه ژنتیکی و تکاملی یک موجود منفرد شناخته نشده و این موضوع به ویژه در بحث نمو و تولید مثل آنها قابل مشاهده است. در گلسنگها اندام کلی همواره بزرگتر از هر کدام از اجزا می‏باشد. بخش جلبکی گلسنگ شامل سیانوباکترها یا جلبکهای سبز است که در فتوسنتز نقش داشته و در شرایط فقدان رطوبت به حالت نهفته در می‏آیند ( شکل 2-19). بخش قارچی این ارگانیسم در تنظیم رطوبت شرکت داشته و در طول دوره نهفتگی از کلروفیل جلبک در برابر سفید شدگی در اثر نور محافظت می‏کند. دیواره سلولی بخش قارچی بسیار ژلاتینی بوده و قادر است در شرایط بارانی 3 تا 35 برابر وزن خود آب جذب کند. سلول‏های قارچی در گلسنگها فاقد دیکتیوزوم هستند اما دارای اجسام پروتئینی با وزیکولهای مرکزی بزرگی هستند که در ترشح پروتئین ها نقش دارند. در برخی گزارشات مشخص شده است که گلسنگهای سفید شده در اثر آلودگی هوا به انجام تنفس نوری پرداخته‏اند.