فروشگاه آوا فایل

تاريخچه قرقاول در ايران:

پرورش قرقاول در سالهاي اخير در بسياري از كشورهاي جهان به خاطر استفاده از گوشت، رهاسازي در شكارگاهها و بهره برداري به صورت شكار به يك شاخه مهم از پرورش پرندگان تبديل شده است. با آن كه پرورش اين پرنده در عمل به دليل ريزه كاريهايش مشكلاتي را در بردارد اما در مقياس كوچكتر با توجه به قابليت استفاده از محيط زيست و نادر بودن نوع وحشي آن، يكي از سودآورترين پرندگان نسبت به ديگرا پرندگان همطراز از خود است.

قرقا ول از جمله پرندگان بومي و نادر در ايران است كه در مراتع و بوته زارها زندگي مي كند . اين پرنده در زبان محلي تورنگ يا تيرنگ ناميده مي شود.قرقاول يكي از زيباترين پرندگان ايران است و به نوعي جز مجموعه تنوع زيستي ايران محسوب مي شود كه با تغذيه از دانه هاي گياهي و حشرات مي تواند در حفظ محصولات كشاورزي مفيد باشد.

قرقاولهاي ايران همه از يك گونه اند ولي با توجه به پراكندگي جغرافيايي و تفاوتهاي ظاهري برخي آنها را به 4 زير گونه تقسيم مي كنند:

1- قرقاولهاي ارسباران و دشت مغان

2- قرقاولهاي تالش از آستارا تا چالوس

3- قرقاولهاي گلستان از بابل تا گلستان

4- قرقاولهاي سرخس و حوالي رودخانه مرزي هريرود

طبق مدارك موجود در سازمان محيط زيست كشور، اين پرنده در دهه چهل شمسي به علت ابتلا به بيماري نيوكاسل مرغي، تخريب محيط زيست و مهاجرت مردم به مناطق ميان دشت و ارتفاعات براي ساخت بناهاي مسكوني و نيز به علت شكار بي رويه و سم پاشي هاي مزارع و باغها در معرض انقراض و نابودي قرار گرفت .اما با تلاشهاي و پيگيري دوستداران طبيعت و محيط زيست قوانين و مقررات شكار و صيد در بيست و نهم خرداد 1346 به تصويب رسيد كه به موجب آن حمايت و حفاظت از قرقاول در دستور كار مسئولان قرار گرفت و مناطقي از جنگلها و مراتع شمال ايران به محلهاي حفاظت شده براي وحوش نادر تبديل شد.