در قالب word و در 15 صفحه، قابل ویرایش.
تعريف جوش Introduction of Weld
اتصال دو فلز همجنس يا غير همجنس به يكديگر و يا به طور كلي دو جسم به يكديگر را جوشكاري گويند، در واقع جوش پيوند متالورژيكي بين دو جسم است.
كاربرد تكنولوژي جوشكاري:
• در اتصالات
• بازسازي عيوب قطعات ريخته گري و يا ماشين كاري شده
• بازسازي در قطعات فرسوده مستهلك
• بهبود خواص موضعي در قطعات، مانند جوش دادن الماس بر سر تيغه (دنده)
اتصالات در صنعت عبارتند از:
• اتصالات موقت مانند پيچ و مهره
• اتصالات غير موقت مانند پرچ هاي سرد چسب ها
• اتصال دائم مانند جوشكاري و لحيم كاري
فرم ديگري از تقسيم بندي اتصالات مي توانند به صورت زير باشند:
• مكانيكي مانند ورقكاري پيچ و مهره كه يا به صورت موقت هستند يا نيمه موقت.
• شيميايي مانند انواع چسب هاي معدني و آلي كه يا نيمه موقت هستند يا دائمي.
• متالورژيكي مانند انواع پروسس هاي جوشكاري و لحيم كاري كه دائمي هستند.
تعريف جوش ايده‌آل
جوش ايده‌آل به جوشي گفته مي‌شود كه محل جوش با محل‌هاي ديگر هيچگونه خواص متفاوت از نظر متالورژيكي نداشته باشد، يعني محل اتصال از هيچكدام از روش هاي آناليز شيميايي، تست هاي مكانيكي و مطالعات ميكروسكوپي قابل تشخيص از قسمت هاي ديگر نباشد. در عمل دسترسي به اين تعريف امكان پذير نبوده ولي در روش هاي مختلف جوش تلاش مي شود كه به اين تعريف نزديك گردند.
آشنايي با شكل‌هاي استاندارد اتصال‌هاي جوشكاري شده و جوش‌هاي آنها:
اتصالات استاندارد را مي توان مطابق شكل زير 5 نوع در نظر گرفت:
اتصال لب به لب (Butt joint): اتصالي كه دو ورق در يك صفحه قرار دارند و در لبه‌هايشان به يكديگر متصل شده اند.
اتصال گوشه اي (Corner joint): در اتصال گوشه اي دو ورق بر روي يكديگر عمودند و در لبه ها هم به يكديگر متصل مي باشند.
اتصال T شكل (T - joint): مشابه اتصال گوشه اي مي باشد با اين تفاوت كه يكي از ورق ها بر روي ديگري قرار دارد.
اتصال روي هم (Lap joint): اتصالي كه در آن هر دو عضو در صفحاتي موازي قرار دارند ولي در يك صفحه نيستند.